Ağzı gevşek kendisi yavşak çok var…Hangisini Sayalım…Fasulyeden…

Ne gevşek ve yavşaklar var…Bazıları ayakkabı numarası gibi, her numara var… Bazen diyorum kendime ne çok değer vermişim değersizlere…

Adı ‘sır’ olan her şey insana yüktür ve o yükü indirmeden yürüyebilenler hakikaten büyüktür… Ve ne yazık ki bunların sayısı da yok denecek kadar küçüktür…

Kimi insan girdiğinde odayı aydınlatır, kimi de çıktığında…İnsan bazen büyük hayallerini küçük insanlarla ziyan eder…

Ağzı gevşek…Kendini fasulyeden sayan tipi-şaftı kayıklara tek sözüm…Aklını alırdım ama ucuz mal bende alerji yapıyor.

Eskiden altını çizdiklerimin şimdi ise üstünü çiziyorum… Gözümde küçülmüş insanlarla büyük hesaplarım olmaz zaten benim…

İki dakika insan ol desem zaman tutacak insanlar tanıyorum…

Bu ağzı gevşek kendisi yavşak olanlara…Şerefin kadar konuş desem, ömür boyu susacaklar…Çok talibim var diyenler; sevinmeyin! Ucuz malın alıcısı çoktur…

Onun bunun arkasında konuşan yavşaklara diyorum ki…Tipiniz yok ki şekliniz olsun”

Bu ağzı gevşek yavşakları toplasan da çıkarsan da fark etmez çünkü; Karakterleri hep ‘Sıfırdır’…Hayat bir okulsa, en çok mezunu yavşak bölümü veriyor…

Ağzı gevşek kendisi yavşak olanlar, kendilerine verilen sırrı veya özel bir bilgiyi bir şekilde söz vermelerine rağmen tutmayan, mümkün mertebe yayan güvenilmez insanlardır…Toplumda da yerleri asla olmaz…

Hayatta iki şeye dikkat edin…Birisi yolda yürürken kavşaklara, ikincisi yüzüne el avuç ovalayıp yağcılık yapıp gülüp arkandan dedi kodunu yapan kuyunu kazan yavşaklara… Bazen öyle yavşaklar tanırsın sen adamlığından utanırsın o yavşaklığında utanmaz.

Dünyanın sonu gelir ama ağzı gevşek, yavşakların sonu gelmez… Yavşaklar sanıyor ki kimse anlamıyor yavşaklığını; herkes biliyor nasıl bir yavşak olduğunu ama kimse değer verip söylemiyor ne olduğunu… Suskunluğum, asaletimden falan değil. Yavşaklığını anlatacak kelime bulamıyorum… Bu gevşek yavşaklar var uya…Menfaatleri uğruna kişiliklerini satarlar. Yavşaklarda karakter diye bir şey yoktur onlar yavşak doğmazlar ama yavşak yaşarlar ve yavşak olarak ölürler…

 ‘Aslında Yerin Kulağı Yok Yavşağın Ağzı Gevşek’ isimli roman dahi var…

Sırrı hayatı pahasına koruyanlara selam olsun…

Yavşaklığı artık bir alışkanlık haline getirip her gün düzenli ilaç alıyormuş gibi kullanan kişiler var…Eğer yavşaklık diye bir meslek olsaydı ağzı gevşek olan sen ve senin gibiler bu mesleğin en önde gelen çalışanlarından olurdu…

Öyle ya…Adamlığın olmadığı yerde ağzı gevşeklik ve yavşaklık kol gezer...

Ağzı gevşek…Kendi yavşak… Son sözüm…Gevşek ile yavşak…Ayak altında çok var…Bunların dünü de ortada bugünü de…Yediği kaba pisler bu gevşek ve yavşaklar…

Yolu doğru olanın yükü ağır olurmuş…Ağzı gevşek kendisi yavşak olanlara diyorum ki…Karakter sahibi olmak, kurduğu cümlenin arkasında duran insanlar içindir…Gevşek ve yavşak olanlara karakter lafı ağır gelir!