SESİMİ DUYAN VAR MI ?

Ateş düştüğü yeri yakıyor 6 Şubat

Bugün günlerden ihmal, bugün günlerden rant, bugün günlerden sahipsizlik ve bugün günlerden acı… Ateşin sadece düştüğü yeri yaktığı bir gün bugün çaresizlik.

Depremin üstünden iki yıl geçmesine rağmen depremi yaşayıp da aynı acıyı aynı günü kabus olmayan yoktur sanırım. Bir avuç insan dışında. Gözümüzün önünden gitmeyen çok acı kareler var çok acı çığlıklar var ve ne yazık ki içimizi daha çok acıtan karelerde var günler sonra deprem bölgesine gelip gülerek poz veren vekiller yada hiç gelmeyenler.

Bu halk özellikle Malatya halkı kendi yarasını kendi sardı yanımızda görebildiğimiz tek bir siyasi kimlik vardı, Malatya Milletvekili Veli Ağbaba peki diğerleri?

Hala çaresizce konteynerlerde kalan insanlar işinden evine dönerken, çocuklar okuldan eve dönerken o kapıyı her açtığında depremi unutamıyorlar. Kurtulanlar başka şehirlere gidenler, dönmek isteyip memleketine dönemeyenler yurdunu yuvasını kaybedenler bunları hatırlayanlar var mı?

Esnaflar işyerlerini kaybedip hiçbir destek alamayanlar onlara bir açıklamanız var mı? Konteynerleri ordan oraya taşınan esnafların çaresizliğini görün artık. Soracak o kadar çok soru var ki muhattap yok. Depremde o kadar can gitti sadece rakamlar söylendi keşke doğru rakamlar verilseydi o ölen şehit olan kişiler birer rakam değildi, onların hakkını arayan yok. 6 Şubatta üzüntüsünü yaşayamayıp öfkeye dönüştürmeyen var mı?

Siz yine de bu 6 Şubat da ve (umarım yanılırım!) diğer 6 Şubatlarda deprem bölgesine gelip tüm şehitlerimizi saygı ile anmaya devam edin!

Ben bir halkım ne deprem günü nede bugün sesimizi duyan var mı? “YOK”