Nöbetçi Eczaneler
Varan-1-Vurun Abalıya Pardon Vurun Depremzedeye…
Nerede mi sorun?
Nerede mi dram…?
Elbette Malatya’da…
6 Şubat’tan bu yana Malatya’da depremzedelerin yaşadığı çileyi anlatmaya sözler kifayetsiz kalıyor…
Evi yıkılan iş yeri yıkılan yakınını kaybeden Malatyalı depremzedeler çile çekiyor çile…Dert çekiyor dert…Bu da yetmezmiş gibi “Hele çık şurada”…”Bugün git yarın gel?” “Görmüyor musun işim var?”…”Bana ne evin iş yerin yıkıldı ise ben mi yıktım…?” “Git beni istediğin yere şikayet et…”
Bu yazdıkların deve de 1 tüy sadece…
Çadırda…Konteyner de yaşayan depremzede…
Yolda otobüs bekleyen depremzede…Soğukta üşüyen depremzede…
İcraya verilen depremzede…
Çile çeken depremzede…
Horlanan depremzede…
Ya sefa sürenler…
Bu devran size de kalmaz…Gün gelir sizler ettiklerinizi çekersiniz…
Dünyaya şöyle bir bakın…
Kim ne yaşattı ise yaşamadan öbür tarafa gitmiyor…
Depremzede…Evi yıkılmış…Kira alamamış…Neymiş efendin numara kaymış…Depremzede iş yeri yıkılmış konteyner alamamış…
Hele çıkın bir depremzede olarak kurum ve kuruluşları gezin bakalım nelerle karşılaşacaksınız? Döneceksiniz “Ali Aladağ üstat az bile yazmışsın” diyeceksiniz…
Depremzedeler üzerin de bile torpil işletenler iyi okuyun bu yazıyı döne döne bir daha okuyun…
Adamın evi yıkılmış iş yeri yıkılmış 1 kuruş destek almamış…Kendi imkanı ile bir göz oda bulmuş yerleşmiş oraya…
Utanmazlar …Evi yıkılmamış destek almış kira parası almış gitmiş konteynerde oturuyor evini de 15 binden kiraya vermiş…Gelen yardımları da almış…Utanmada ben depremzedeyim diyor…
Depremzedeler perişan 2 yıl 0lmuş evlerinin yapılmasını iş yerlerinin yapılmasını bekleyenler ah ediyor ah…
Ah alanın sonu “Ah ben ettim ben buldum” ile noktalanır…
Malatya’da depremzedeler çile ile yaşamlarını sürdürüyor…
Yazacak o kadar şey var ki…Hangisini yazayım…Nereye dokunsanız orada bir çürümüşlük var…
VARAN-1 dedik …Sırada Varan-2 var…