6 Şubat başladığımız noktadayız…Ötesi Var mı? Kara Şubat…
Her yan beyaza bürünmüştü…Akşam olduğunda 6 Şubat Pazartesi günü programları ayarlıyorduk…Kar yağacak her yanı beyaz örtü kaplayacak diyorduk…Hayallerimiz vardı…
O gece saatler 04.17’yi gösterdiğinde ayağa fırladık…Kıymet diyorduk…Durmak nedir bilmiyordu…Kahramanmaraş merkezli 11 şehri yıkıp virân eyleyen depremin ikinci yıl dönümüydü.
Evet iki yıl önce 6 Şubat sabahına, yeni haftaya ciğerimizi dağlayan depremle uyandık…
04.17 de Malatya’da 135 bina yerle yeksan olmuştu. Canlarımız enkaz altındaydı kimisi çoktan oracıkta son nefesini vermiş kimileri ise çaresizce can çekişerek kurtarılmayı bekliyordu…
Türkiye bu 11 kent için seferber oldu o dakikadan sonra, dört bir yanda yardım ekipleri yola çıktı televizyon kanalları normal yayınlarını kesip deprem bölgesinden özel yayınlara geçtiler…Yardımsever insanlar elini taşın altına koyup oradaki insanlar için yardım seferberliğine girişti…
Ve saatler 13.24’ü gösterdiğinde yine kıyamet kopmay başladı…Hepimizİn yüreklerimiz sıkışmış hâlde çarparak, kalbimiz kanayarak, ruhumuz sızlayarak, zihnimiz uğuldayarak oradan gelecek haberlere kilitlendik acıyı, kederi, can sıkıntısını, çaresizliği, öfkeyi, boğulmuşluğu bütün kötü ruh hâllerini, tüm kötü duyguları iliklerimize kadar hissettik…
Malatya gündüz depremle yerle bir oldu…Malatya yıkılmadı…Çöktü…Her yandan açı haber geliyordu…Evimin evlerimizin şehrimizin yıkılışı vrdı…
Unutmak mümkün mü kara Şubat’ı…6 Şubat’ı…
Hafızalarımızdan asla silinmeyecek, ne kadar zaman geçse bile unutamayacağımız…
Bütün bunlar yaşanırken sosyal medyada dalga geçercesine paylaşımlar yapan bazı densizler…
Bunları uzun uzun anlatmaya değil bu satırlar saatler bile yetmez….
Neler yaşadık neler ve halada yaşıyoruz…Şubat en kısa aydı ama bize en acıların en ağırını yaşattı en uzun geçen ay oldu… Asrın felaketleri 2023 6 Şubat’ı.
Ve bu büyük, ağır acının üzerinden İKİ sene geçti…
Yaşananlar…unutulmadı, unutulmayacak….Bizlerin geçirdiği o günler, kötü duygu ve ruh hâllerinden harabeye dönen psikolojimiz ve onlar vesilesiyle öğrendiklerimiz hep aklımızda kalacak…
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak…Hiçbir yer gözlerimize eskisi gibi gözükmeyecek…
Bu acıyla yanıp kavrulacağız…Dehşet beynimizde yüreğimiz de şimşek gibi mıh gibi çakılı kalacak…
İşitilen her seste kaybettiklerimizi sevdiklerimizi anımsayacağız…
Tek bildiğim şu…‘’Artık Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak’’ bu sözün ne demek olduğunu iliklerimize kadar anladık…
Unutmak mümkün mü kara Şubat’ı…
2 yıl geçti…Doğduğum ev-büyüdüğüm ev…Yaşadığım ev…Babamın kardeşlerimin çocuklarımın evleri yıkıldı…İş yerimiz yıkıldı…Malatya’mız yıkıldı…11 şehrimiz yıkıldı…
Depremde şunu gördük hakkı olmayanlar depremi fırsata çevirdi…
Kendi adıma Kira yardımı almadık-konteyner verilmedi…Yardım mı onu görmedik…Eski ismi ile köyde yeni ismi ile mahallemizde başımızı sokacağımız bir otağa yerleştik…
Gören var…Kamarası 24 saat her şeyi çekiyor…Mahşer de hesap günü…Var…Yazacak çok şey var…Tek tek yazacağız…