Nöbetçi Eczaneler
Malatya Yok Oluyor…Bu Gidişatı İzlemek…Hiç Bu Kadar Acı ve Hüzün Vermemişti…
Ya şimdi…
Malatya…Ne…?
Beydağlarının eteklerinde şehri izlemek, şehri dolaşmak…Bildiğimiz semtleri unutmak…Tarihiyle, kimliği ve kültürlerle biçimlenmiş bir bu şehir yerle bir oldu…Malatya yıkılmadı Malatya Çöktü…Malatya Bitişe gidiyor…
Malatya’da deprem sonrası farklı hayatları, birbirinden uzak dünyaları, benzersiz insan portrelerini hem katmanları arasında hem de yan yana gördüm…
Bu hâli sadece şehrin büyük ya da kozmopolit oluşuyla da açıklayamayız. Malatya, birbirine değen, birbirinden uzak, birbirini acıtan, birbirini aşkla seven, birbirinden kıyasıya nefret eden, umursamaz, hassas, nasırlı, kırılgan hayatların şehridir… Tarihte de böyledir bu. ..
Şehre yapılanların şiddeti ise yüzyıllar geçtikçe artar…Bugün bu karmaşanın içinde bir uyum yakalamak, yükselen göçün arasında nefes almak, tarihsel doku, sembolik binalar birer birer yok olurken aslında kaybolan biten bir Malatya’yı seyrettim ben…
Asrın felaketi sonrası…Şehirle barışık olmak gittikçe zorlaşmaktadır…Oysa şurası da bir gerçektir ki küsülen şehir değil, şehri değiştiren zihniyet olmalıdır…
Nerede…?
Malatya yerel seçim sonrası üzgünlüğünü artık gizleyemiyor…Kaybedecek bir saniyemiz yok deniliyordu…Her saniye kaybediliyor ve Malatya yok oluyor…
Nasıl ki şehri hayal eden de arzu nesnesine dönüştüren de onu yapan, yıkan ve tahayyül eden öznenin bakışıdır…Şehre yüklenen anlamlar da bağlamdan ve siyasetten bağımsız değildir…
Böyle devam ederse tarih bir bir Malatya’nın faillerinide yazacak…Malatya’nın yok oluşunu görmezden gelmeden ama daha ziyade onu dillendiren, temsil eden bakışa odaklanarak ele almaya çalıştık…
Malatya farklı yüzleri, çok çeşitli imgeleri, edebiyattan sinemaya birçok alanda metinsel düzlemde temsil edilmiştir… Bu anlamda metinlerarası izleri de katmanları arasında taşıyan bir şehirdir IMalatya…
Beyler-bayanlar…Malatya yok oluyor yok…Malatya elde gidiyor…Şehirde göç başladı…Depremin üzerinde geçen 1,5 yıllık süre…Malatya’da gözle görülür bir şey yok…Gelenler boş boş bakıyor…Kadrolaşmanın faslındalar…
Şehrin birbirinden ayrılmaz efsaneleri gibi öylesine karmaşık ve ayrıştırılamaz…
Kimsenin bir şeyde haberi yok…Milletvekilleri belediye başkanları sadece seyrediyor…Halk çaresiz…Malatya şehri hiç bu kadar ümitsizliğe kapılmamıştı…
Kadrolaşmanın derdinde olan güruh bu kente büyük darbe indiriyor…Malatya ellerimizden kayıp gidiyor…Bunun farkında olması gerekenler başka alemde başka hesapta…Biri çıkıp “Kral Çıplak” diyeceği gün geldi de geçiyor da…Şehir yok oluyor şehir…Büyük umutlarla gelenler küçük umutlarla gün geçiriyor…
Hani bir söz var ya…Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz…
Malatya’nın bu hali beni kahrediyor…Ya sizi…Söylenecek çok şey var…Söylüyoruz da…Halkta kopuk bir yol almış başını gidiyor…Şehirde ne yapılıyor bilende yok…Depreme dayanıklı ev yapanların Bahri Mahallesinde yaptığı bazı evlerin bitmede yıkıldığını da söylersem…Siz vah şehrim vah…Deprem için yapılan evler bitirilmeden oturulmadan…Devam edeyim…9 köy evinin beton kalitesi C30 beton kalitesinden olması gerekirken beton kalitesinin düşük olduğundan yıkıldı…
Rezalet bunun adı…
Bu halk şimdi yapılan deprem konutlarına evlere iş yerlerine nasıl güvenecek denetleyen var mı?
Biri bunu açıklasın…Ah Malatyam vah Malatyam…Sahipsiz Malatyam…Yok olmanı izlemiyoruz sesimiz çıktığı kadar bağırıyoruz…Duyan kulaklar sağır…Depremde doğduğum ev-büyüdüğüm ev yaşadığım evler -gazete işyerim yıkıldı…Kira yardımı taşınma parası dahi almadım umurumda dahi olmadı…Lakin Malatya’nın yıkılışı yok oluşu yüreğimi dağladı…Bu şehir yok oluyor…Gidiş devam ederse şehirde Malatyalı kalmayacak…
Dünyanın en büyük gazetecisine selam olsun. Ne kadar güzel özetlemişsiniz belkide birileri bu şehir bitsin tükensin istiyor. Belkide ..