Ben 12 Eylül’ün nesini seveceğim…Sevmediğim gibi de devamlı söveceğim

Ben 12 Eylül’ün nesini seveceğim…Sevmediğim gibi de devamlı söveceğim

Geldi ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı…!

12 Eylül saat 04.00

12 Eylül Darbesi sırasında dönemin CIA Türkiye Masası İstasyon Şefi Paul Henze askerî müdahaleyi haber alırken, haberi ulaştıran diplomatın “[y]our boys have done it” (seninkiler yaptı/bizim çocuklar işi bitirdi) şeklindeki konuşması…

Paul Henze olayı emin olmamakla birlikte 03.30 sularında öğrenmiştir. 04.00’te doğrulama haberinin gelmesinin ardından Henze’den sonra Ankara’daki çocuklar başardı şeklindeki mesaj Başkan Jimmy Carter’a iletilmiştir…

Bugün 12 Eylül…Karanlık tarih…Ülkemizin…Ve bizlerin…Ailelerimizin yaşadıkları…

Tarihe kara Eylül olarak düştü…

12 Eylül gecesi ordu ülkede yönetime el koyuyordu. “Bizim çocuklar başardı.” diyordu bir başkalarıda…Yani ABD’liler…

Ve kabus gibi günler başlamıştı…İşkencelerin sesi…En ücra köşeler de duyuluyordu…

Falaka, Filistin askısı, cinsel uzvundan elektrik verme gibi insan onur ve ahlâkının kaldıramayacağı tonlarca işkence yapılıyordu…Nu ülkenin evlatlarına…İşkenceler yetmiyordu tabiî. Kenan Evren denge olsun diye “Bir sağdan, bir soldan!” asma tâlîmatı vermişti.

Ve ilk ülkücüyü asıyordu 12 Eylül cuntası: Mustafa Pehlivanoğlu’nu…

Mustafa Pehlivanoğlu, ilk îdam edilendi ama son olmayacaktı. Ardından Cevdet Karakaş, İsmet Şahin, Fikri Arıkan, Cengiz Baktemur, Ali Bülent Orkan, Ahmet Kerse, Halil Esendağ, Selçuk Duracık ve diğerleri hepsi bizim evlatlarımız dı 12 Eylül cuntasının îdam sehpâlarında can vereceklerdi.

Can veren yiğitlerin son sözleri vatan üzerineydi…

(12 Eylül’den yıllar sonra Kenan Evren’le aynı ortamda iken elimde kalemim ve blok not defterim vardı)

12 Eylül öncesi…Dışta ve içte hainlerin el ele kol kola vererek…Oluk oluk…Kardeş kanını aktığı yıllardı…
Bugünde aynı senaryolar sahnelenmek isteniyor…Dış hainlerle içteki işbirlikçilerinin hedefi bugünde Türkiye’de oluk oluk kan akıtmak…İstiyorlar…
Oynanan oyunları milletimiz iyi biliyor…
Karanlık yıllar…O yıllarda Malatya’da 1 günde 12-13 insanımızın kanı akıtılıyor…Türkiye genelinde ise yüzlercemizin…
O günler artık tarih oldu…
Yüce Milletimiz o günleri yaşadı…Bu Millet asla oyunlara gelmiyor-gelmeyecek…
Hainler de emellerine erişemeyecek…Başaramayacak…
İdama gülerek giden…
Yürüyüşü ile ölümü korkutan…Malatyalı Ülkücü Şehit Cengiz Baktemur…Cengiz Baktemur’un annesi Doğanşehir’den yürüyerek Elazığ’a gidip günlerce darbehane kapsında beklemişti…Oğlunu görmek için…

Hangisini yazalım…

Ey Kahbe rüzgar…Artık ne yandan esersen es…

Kaç yıl oldu ‘Oniki Eylül’ oldu olalı, İdareyi bu beyler ele aldı alalı, Senelerdir dinledik tantanayı mavalı…Ben ‘Oniki Eylül’üm nesini seveceğim…Sevmediğim gibi de devamlı söveceğim…Bu ülke ne çektiyse ihtilallerden darbelerden çekti…İdamda edilsek ihtilallere darbelere karşı duracağımı burada ilan ediyorum…